Marrakech werd in 454 n.Chr. gesticht, wat overeenkomt met het jaar 1062 n.Chr. door Youssef Ibn Tachfin, de eerste heerser van de Almoravidische dynastie. De verschillende historische bronnen zijn het niet eens over de betekenis van het woord Marrakech, maar het schijnt afkomstig te zijn van de uitdrukking masmouda “marrakouch”, wat “snel gaan” betekent, zinspelend op het gevaar voor een hinderlaag dat dit woord inhoudt.

De Almoraviden

De Almoraviden waren een Berbervolk dat bestond uit 70 stammen die sinds mensenheugenis in Mauritanië woonden en wier godsdienstige opvattingen aanvankelijk waren gebaseerd op magie en hekserij. Rond 1035 riep een van de Almoravidische stamhoofden Abdallah Ibn Yassin op om de islam bij de stammen te introduceren.

Abu Baker werd naar het zuiden geroepen om een opstand in te dammen en vertrouwde het lot van de nieuwe stad, evenals zijn onterfde vrouw Zaynab, toe aan zijn 60-jarige neef Youssef, met de belofte dat hij zou terugkeren en de macht en zijn vrouw zou overnemen als hij van de militaire campagne zou terugkeren. De legenden schrijven de stichting van Marrakech toe aan Youssef Ben Tachfine en vertellen dat zijn soldaten, toen hij in de vlakte van de Haouz aankwam, uitrustten door dadels te eten, waarvan de pitten op de grond vielen en later het ontstaan van de immense palmenbossen van Marrakech mogelijk maakten.

In werkelijkheid was het Youssef die de leiding nam over de bouw van de stad, het boren van waterputten, de ontwikkeling van een grote wekelijkse plattelandsmarkt, een administratief systeem en de organisatie van een leger waarvan zwarten en christenen deel uitmaakten.
Toen Abu Baker twee jaar later terugkeerde om wat hij als zijn eigendom beschouwde op te eisen, stuurde Youssef geschenken naar zijn vertrouwde neef om hem te laten weten dat er voor hem geen plaats meer was in de zich uitbreidende stad. Abu Baker trok zich terug in Niger, waar hij in 1087 stierf.

Marrakech werd omringd door een versterkte verdedigingsmuur en Youssef ging op weg om Noord-Marokko en Zuid-Spanje te veroveren, dat bedreigd werd door de christelijke herovering van Alfonso VI en El Cid Campeador, die verslagen was in de Slag bij Zellaca. Youssef bracht de kunst en architectuur van de Andalusische beschaving met zich mee om Marrakech te verfraaien.

Al snel werden in Marrakech, onder impuls van de Almoraviden, vrome en sobere mannen, talrijke moskeeën en medersa’s (scholen voor Korantheologie) gebouwd, en werd het een handelscentrum voor de Maghreb en Zwart Afrika. Marrakech groeide snel en vestigde zich als een invloedrijk cultureel en religieus centrum, en er werden vestingmuren gebouwd om de stad te beschermen.

Het was het einde van de Almoravid dynastie. De woede van de Almohaden en vervolgens van de Alaouieten hebben bijna alle architectonische overblijfselen van de stichters van Marrakech weggevaagd; een wasfontein, de Almoravidische qubba, bleef op mysterieuze wijze gespaard, en het irrigatiesysteem van de kettara bleef uiteraard bewaard.

Videogeschiedenis van de stichting van Marrakech

In 1147 namen de Almohaden, aanhangers van een zuivere en harde islam, de ommuring van de stad in beslag, de laatste Almoraviden uitgeroeid, bijna alle monumenten verwoest. De Almohaden bouwden vele paleizen en religieuze gebouwen, zoals de beroemde Koutoubia moskee, gebouwd op de ruïnes van een Almoravidisch paleis.

Om het palmenbos en de grote tuinen te voeden, werd een irrigatiesysteem geperfectioneerd. De culturele invloed van Marrakech trok veel schrijvers en kunstenaars aan, vooral uit Andalusië.

In 1269 werd Marrakech veroverd door de Merinidische nomaden ten koste van de laatste Almohaden. Toen de Marinidische dynastie aan de macht kwam, raakte Marrakech in een zekere lethargie en haar neergang leidde ertoe dat zij haar status van hoofdstad verloor aan haar grote rivaal, Fez.

In het begin van de 16e eeuw werd Marrakech opnieuw de hoofdstad van het koninkrijk en bereikte snel zijn hoogtepunt, met name dankzij de Saadische sultan, Mohammed El Mahdi. Dankzij het fortuin dat de sultans vergaarden, werd Marrakech verfraaid, werden de verwoeste monumenten gerestaureerd en werden weelderige paleizen gebouwd.

Marrakech zou zijn status als hoofdstad weer verliezen.

Aan het eind van de 17e eeuw volgde de huidige Alaouite-dynastie de Saadiërs op. De troon werd achtereenvolgens overgebracht naar Fez en vervolgens naar Meknes, de nieuwe keizerlijke stad.

In het begin van de 20e eeuw kende Marrakech verschillende jaren van burgeroorlogen.

In 1912 maakte de oprichting van het Franse protectoraat in Marokko een einde aan deze anarchie. In 1956 werd in Marrakech, net als in de rest van het land, de terugkeer van Koning Mohammed V uit ballingschap gevierd.

Economie

De economie van Marrakech is voornamelijk gebaseerd op toerisme, handel en ambachten. De hotelinfrastructuur is snel gegroeid. De toekomstige ontwikkeling van Marrakech draait ook rond de in 2007 voltooide snelweg van 146 km tussen Settat en Marrakech. Aan de zuidkant, een ander snelwegtraject Marrakech-Agadir van 233 Km in 2009. Een TGV-lijn die de stad met Casablanca verbindt, wordt momenteel bestudeerd en zal vervolgens worden doorgetrokken naar Agadir.

Toerisme

De stad is een toeristisch mekka, met meer dan 2 miljoen toeristen per jaar.